شاه بي شين!

روايت غالب در رمان «شاه بي‌شين» روايت دوم شخص است که فضاي گسترده‌اي از رمان را از آن خود کرده و به بازگويي زندگي شاهنشاه ايران مي‌پردازد؛ از روزي که پدر با چکمه‌هاي خود پا به خانه مي‌گذراد و خبر شاه شدن خود را مي‌دهد تا روزي که اين شاه از سر آواراگي از کشوري به کشور ديگر پناهنده مي‌شود...

اين روايت که به مانند همزادي براي شاه، او و اطرافيانش را دنبال مي‌کند صرفا در دست شاه باقي نمي‌ماند و همسرش‏ فرح نيز بخش اندکي از بازگويي اين تاريخ را عهده‌دار مي‌شود؛ از روزهاي فقر و فلاکت در پاريس تا مبدل شدن به زن اول دربار و شرکت در امور فرهنگي و... در کنار اين روايت اصلي، روايت ديگري وجود دارد که به توصيف خانواده‌اي تهيدست در يکي از روستاهاي دامغان مي‌پردازد؛ خانواده‌اي کوچک در يک محيط روستايي و به دور از هياهوي پايتخت و فضاي شهري. اين روايت که در تضاد با روايت اول قرار دارد تلاش مي‌کند فاصله ميان دربار پادشاه و مردم جامعه، افزايش نارضايتي و اعتراض و در ادامه انقلاب مردم ايران را به نمايش بگذارد.

اين رمان در 20 فصل نوشته شده‏ و محوريت ماجراهاي آن مربوط به زندگي شاه مخلوع (محمدرضا شاه پهلوي) است که از زمان تولد تا مرگ او را روايت مي‌کند. داستان از زمان عمل جراحي شاه در مصر شروع مي‌شود و سپس با نگاهي به گذشته، از کودکي تا لحظه مرگ محمدرضا از زبان او روايت مي‏‌شود.

محمدکاظم مزيناني براي تنوع بخشيدن به اثر خود، اين زندگي به ظاهر پر طمطراق، اما کسالت‌آور را از زاويه ديدهاي مختلف روايت کرده تا فصل‌هاي مختلف رمان براي خواننده جذابيت لازم را داشته باشد. روايت رمان به شکل خطي نيست و بارها در طول روايت، شکست زمان در حوادث داستان اتفاق مي‌افتد. به غير از زندگي شاه و اطرافيانش، نويسنده شخصيت‌هاي داستاني ديگري را هم وارد دنياي قصه کرده تا ابعاد خيال‌انگيز ماجرا به حاشيه رانده نشود. او با اين شيوه نگارشي به استقلال شخصيت‌هاي داستان خود تاکيد دارد و نمي‌خواهد راوي فقط ماجراهايي تاريخي را روايت کند.